نات در حزب کنگره ملی هندوستان کسی بود که واقعا هیچ‌گاه به پیروزی دست نیافت. او ایالات مهم گوجارات را به خاطر حزبش در سال 2004 از دست داد اما به خاطر تحمل این شکست به او سمت وزارت تجارت پیشنهاد شد. او به طرز معجزه‌آسایی برای این سمت فرد مناسبی بود. هم‌اکنون نات یک ستاره محسوب می‌شود چون تجارت خارجی و سرمایه‌گذاری خارجی هندوستان را متحول کرد، قوانین مرتبط با تجارت را مدرنیزه کرد، در جذب سرمایه‌گذاری‌های مستقیم خارجی موفق بود و توانست صادرات هندوستان را رونق بخشد. نام او در همین اواخر در تیتر همه اخبار مربوط به مذاکرات دور دوحه مشاهده می‌شد. نات همکلاس گاندی در مدرسه عالی دون اسکول بود.

پاتل در پیشرفت‌های اجتماعی هندوستان یکی از سیاستمداران موثر محسوب می‌شود. او در سال 1991 عضو پارلمان هندوستان شد. پاتل در آن هنگام 34سال سن داشت. او به عنوان وزیر هوا و فضای هندوستان توانست مسافرت‌های تجاری هوایی را به طور روزافزونی در دسترس اقشار متوسط جامعه قرار دهد. پاتل وقتی روی کارآمد مردی بسیار ثروتمند بود. خانواده او صاحب گروه کیجانی است که ارزش آن به 4میلیارد دلار می‌رسد. زمینه فعالیت این گروه سیگارهایی است که تنباکوی آن در درون برگ‌های مخصوص پیچیده می‌شود و هندی‌ها به آن بیدیس می‌گویند. پاتل یکی از چهره‌های مردمی مدرنیزه کردن هندوستان به شمار می‌رود.

او کاپیتالیست‌ترین کمونیست هندوستان است. در سال 2000 او وارث ایالتی شد که رکورد رکود صنعتی و فقدان توسعه را به خود اختصاص داده بود. اما باتاچاریا آن را دگرگون کرد و هم‌اکنون کلکته یک شهر قابل سکونت با قدرت بسیار است و مقصد پررونقی برای سرمایه‌گذاری‌های نو در بخش فناوری و تولیدات کارخانه‌ای است. او تعدیل‌کننده خوبی است میان تندروها و لیبرال‌های حزب کمونیست. به تازگی گروه تاتا بر سر خرید زمین با مسوولان داخلی دچار اختلاف شد و در میان شگفتی همگان، باتاچاریا از این گروه اقتصادی حمایت کرد و نه از مسوولان داخلی. او یکی از طرفداران بازی کریکت است و کتاب شعری به زبان بنگالی دارد و کتاب‌های ولادیمیر مایاکوفسکی و گابریل گارسیا مارکز را به زبان بنگالی ترجمه کرده است.

کومار کار خود را به عنوان افسر پلیس شروع کرد و در سال 2005 در رقابتی با عنوان «آموزش، علوم و توسعه» توانست در ایالت بیهار قدرت را به دست گیرد. این ایالت بی‌قانون‌ترین ایالت هندوستان به شمار می‌رفت و موجب یاس ملت هندوستان از سیاست‌های ناکارآمد در این ایالت بود. اما کومار که یک مهندس و وزیر سابق خطوط ریلی دهلی نو بود، توانست با اعمال سیاست‌های درست و مدیریت خوب خود ایالت بیهار را به سوی بهبود سوق دهد. گفته می‌شود سریع‌ترین رشد در این ایالت در میان همه صنعت‌ها مربوط به آموزش و پرورش آن است.

پاتناییک، مسوول باز کردن درهای ایالت شرقی هندوستان، اوریسا، به روی سرمایه‌گذاری‌های خارجی است. کسب‌وکارهای داخلی و خارجی چون پوسکو، تاتااستیل و آرسلورمیتال همه به سوی این ایالت فقیر اما غنی از منابع سرازیر شده‌اند و قصد راه‌اندازی کارخانه‌های فولاد و نیروگاه را در آنجا دارند. پاتناییک از مدرسه عالی دون‌اسکول فارغ‌التحصیل شده است و خانواده‌ای سرشناس دارد. پدر او بیجو پاتناییک، وزیر اعظم سابق ایالت اوریسا در کودتای 1967 اولین رییس‌جمهوری اندونزی، سوکارنو را نجات داد. خواهرش گیتامهتا در ایالات متحده آمریکا یک نویسنده مشهور است و برادر ناتنی‌اش سونی مهتا، سردبیر نشریه ناف است. ناوین پس از مرگ پدرش در سال 1997 از آمریکا به هندوستان آمد.

کوماری اولین زنی است که به ریاست یک ایالات هندوستان درآمده است و این چهارمین دوره‌ای است که وی در این سمت ابقاء شده است. او از دوستی و مشاوره کانیش رام که موسس و رییس حزب باهوجان ساماج است برخوردار است. این حزب در بزرگترین و موثرترین ایالت در سیاست یعنی ایالت اوتارپرادش تاسیس شده است که البته یکی از فقیرترین ایالت‌های هندوستان نیز هستند. مایاواتی که هنوز ازدواج نکرده است،‌ از مدافعان مدرنیزه کردن است. او به خلاف سنت‌های هندوستان موهای خود را کوتاه کرده است. در مهمانی تولد 47 سالگی او در سال 2003،‌ صدهزار شیرینی، پنج‌هزار دسته گل و یک کیک تولد 50 کیلوگرمی باعث شد که آن مهمانی بسیار مشهور شود.

ساران به مرد روز هندوستان شهرت یافته است. او مسوولیت مذاکرات هسته‌ای هندوستان و ایالات متحده آمریکا را بر عهده داشت و می‌بایست آن را به سرانجامی قابل قبول برای هر دو طرف می‌رساند. او که یک دیپلمات و افسر خدمات شهری است، سفیر هندوستان در تایلند نیز بوده است. به علاوه او سمت‌های دیپلمات عالی در توکیو و پکن را نیز به خود اختصاص داده بود. در سال 2004 او سمت مسوول ارشد وزارت امور خارجه هندوستان را به خود اختصاص داد و به این ترتیب از چندین دیپلمات ارشد پیشی گرفت. او توانست اطمینان دهلی نو به خصوص در زمینه‌های تروریسم و مذاکرات هسته‌ای هند و آمریکا را جلب کند.

او در دهه 90میلادی برای کمک به پدر ناتنی خود اوماشانکار دیکشیت وارد مشاغل سیاسی شد. اما امروز شیلا دیکشیت توانسته است خود را به عنوان یک مجری موثر در امور سیاست به اثبات برساند. دیکشیت توانست به دهلی نو با کنترل آلودگی ناشی از خودروها، کنترل ترافیک دیوانه‌کننده این شهر و ساختن بزرگراه‌های فوق‌العاده زیبا، بهبود وضعیت جاده‌ها و خصوصی‌سازی شرکت برق آن، چهره‌ای تازه بخشد. وقتی او در سال 2003 برای دومین دوره به وزارت ایالت دهلی‌نو برگزیده شد، پیروزی او از سوی قشر متوسط جامعه مورد حمایت بسیار قرار گرفت. او به سونیا گاندی نزدیک است و یکی از قدرتمندترین وزیرهای حزب کنگره است.

اگر یک نفر باشد که سیاستمداران و بروکرات‌ها در کار او هرگز شک نمی‌کنند، او تکنوکراتی است به نام الاتو والاپیل سیرید هاران. او که 50سال است در بخش راه‌آهن‌های هندوستان کار می‌کند، مغز متفکر متروی دهلی است. متروی دهلی به عنوان یکی از بهترین سیستم‌های زیرزمینی در جهان شناخته شده است. او که در میان بروکرات‌های هندوستان گاهی به قانون‌شکنی متهم می‌شود، با گذر از برخی قوانین توانسته است در وقوع بسیاری از تحولات موثر باشد. مسوولیت مهمی که او هم‌اکنون به آن مشغول است کامل کردن خطوط قطار پرسرعتی است که فرودگاه دهلی را به استادیومی که قرار است تا سال 2010 برای بازی‌های مشترک‌المنافع افتتاح شود، متصل می‌کند.